DİJİTAL İSTİFÇİLİK

Dispozofobi, önemli önemsiz her şeyi biriktirmek ve atamamak ile ortaya çıkan bir durum, buna kompulsif biriktirme hastalığı da deniliyor, istifçilik de…

Koleksiyoncular belirli alanlarda eşyaları toplarlar ve bir düzen içinde saklarlar, istifçiler ise buldukları her şeyi bir gün işe yarar diye saklarlar. Kuruyemiş aldıkları kese kağıdından su şişelerine aklınıza ne geliyorsa her şeyi tutarlar.

Bir de bunun yeni nesil hali var: Dijital İstifçilik!

Telefonlarda, bilgisayarlarda, hard disklerde “belki bir gün lazım olur” diye tutulan ve çöp kutusuna atılmayan görseller, dosyalar, videolar sizi bir dijital istifçiye dönüştürebilir.

Günü gelince bir konuyu ispatlamam gerekir diye mesajları silmemek, mail kutusuna dokunamamak birer dijital istifçilik belirtisi, fotoğrafları ile duygusal bağ kurup onlardan ayrılamayan kişiler için de bu durum aynı. Telefonundaki fotoğrafların içinde aynı pozdan 10 tane olmasına rağmen silmeye kıyamayan kişilere dijital istifçi diyebiliriz.

Sanırım ben de dökümanlar konusunda dijital istifçiyim. Maillerimi ve bilgisayardaki dökümanları “bir gün lazım olur” diye saklıyorum.

Şirketlerde de dijital istifçilik var, big data ve dijital dönüşüm ile “bir gün bu veriler işime yarayacak” düşüncesiyle tutulan bilgilerin çalınması şirket için büyük bir hukuki tehlike oluşturuyor.

Bir arkadaşım e-kitap istifliyor, o kadar çok dijital kitap biriktirdi ki ömrü boyunca %1’ini okuyamaz ama hala biriktiriyor, bir gün işime yarar diyor.

Her gün fotoğraflar ve videolar çekiyoruz ama hayatın hızlı akışı içinde geri dönüp onları inceleyecek bir vaktimiz yok, sadece çekiyoruz ama incelemiyoruz. Bu durum da bir dijital istifçilik geri dönüp önem verip bir daha bakmayacağımız içeriklere zaman ayırmak, hem de o güzel anı yaşamak yerine o fotoğrafı çekmeyi tercih etmek!

En güzel istifçilik, güzel insan biriktirmektir. Güzel insanlar biriktirmeye çalışın, Bitcoin’e değil insanların kalplerine yatırım yapın.

Yarın görüşmek üzere…